De interdisciplinaire opdracht en watersnoodramp 3

De interdisciplinaire opdracht en watersnoodramp 3?? (week 15)

Lieve mensjes,

Het is alweer een poosje geleden, maar dat krijg je als het internet en de telefoon verbinding er uit liggen in verband met de enorme regenval. En als je dan ook nog eens last krijgt van een oorontsteking is het helemaal hopeloos. De foto’s zijn de vorige keer niet gelukt dus heb ik ze maar voor dit verhaal erbij gedaan. Als ik dit verhaal vrijdag kan plaatsen met een internet verbinding. Afgelopen week hebben we op de zaterdag afscheid genomen van Galina haar ouders en hebben we Galina haar verjaardag mogen vieren. Met appeltaart(eigen gemaakt) en een avondje uiteten bij het pannenkoeken en poffertjes huis. Die avond ging het al niet zo lekker met mijn oor, maar met een pijnstiller ging het al stukken beter. :p De volgende dag moest ik gewoon lesgeven in de ochtenduren. Ik ben toen naar school gegaan, maar na mijn lessen hield ik het niet meer vol qua pijn volume dus besloot ik naar huis te gaan en daarna een KNO-arts op te zoeken in het telefoonboek. Ik denk dat dit nog wel het wonderlijkste is in Suriname. Hier bel je rechtstreeks naar de KNO-arts en kun je gewoon een afspraak maken voor die zelfde dag nog.(das in Nederland nog wel eens anders, lees eerst naar de huisarts, verwijzing en dan hopen dat je nog binnen een week terecht kan. ) Ik ben samen met Mir naar het ziekenhuis gegaan wat me nog een ritje was. Aangekomen bij het mooie ziekenhuis kun je zo doorlopen naar de juiste afdeling. Na een half uurtje mocht ik naar binnen. Het was een heel vriendelijk vrouwtje wat mij hielp. (Je weet het nooit hè in het buitenland ) Mijn oor werd leeg gezogen, (goddelijk) ook de ander en daarna kreeg ik een gaasje met zalf in mijn ontstoken oor. (maar voor mijn gevoel niet diep genoeg, mensen die oorontsteking hebben gehad begrijpen wat ik bedoel ) Maar zij is de arts en daar wil je zo niet tegen in gaan dus ik ben keurig weggegaan, met een mooi receptje voor oordruppels. Gelukkig vallen de prijzen hier heel erg mee en is dit alles goed te betalen. Samen terug met Mir hebben wij nog ruzie gehad met een taxi chauffeur. (we waren vergeten dat we het recept voor de oordruppels nog moesten halen, (ja blond door de zon ) en we moesten wel een half uur wachten.) We hadden hem dus weggestuurd. Daarna durfde we niet weer te vragen of iemand een taxi wilde bellen voor ons in de angst dat we hetzelfde mannetje zouden krijgen. (ja helden op sokken) Na een stukje gelopen te hebben kwamen we bij een taxi bedrijf wat ons naar huis wilde brengen, we stapten in en kwamen er achter dat deze man van precies hetzelfde bedrijf was als die van daarvoor. (Gelukkig wist deze man dat niet :p) Thuis aangekomen heb ik eerst een paracetamol ingenomen aangezien het trekken en plukken aan het oor best pijnlijk was erna. De nacht was moeilijk te doorstaan, maar de dag erna was nog veel beroerder. Dit is was ook de dag van de vergadering dat we zouden beslissen of het plan A of plan B wordt voor onze interdisciplinaire opdracht voor de aanstaande donderdag. (plan A heb ik samen met An uitgewerkt die is voor buiten) Doordat we bikkels zijn hebben we (na meteo-consult te hebben gebeld ) gekozen dat we voor plan A gingen. De dinsdagnacht had ik zo’n koorts dat ik besloten heb het gaasje eerder uit het oor te halen. (ik ben inmiddels eigen oorarts. :p) Mijn gezicht stond namelijk helemaal scheef door de zwelling in het oor. Ik kon niet meer normaal lachen, kauwen of praten. Dit bracht gelukkig resultaat, want nadat het gedruppeld werd, door zuster Marieke van de HBO-V, ging het stukken beter. De koorts was weg en mijn gezicht begon weer recht te trekken. De volgende dag heb ik samen met An nog een paar dingen geregeld voor plan A en de nachtrust gepakt. De volgende dag was het zo ver. Onze dag van Survival, met mooie rode T-shirts, stormbaan en spellen die in verband staan met het leger werden uitgevoerd. De hele dag hebben we stralend weer gehad, met goede vrijwilligers en kinderen die genoten van de activiteiten die we te bieden hadden. Voor iedereen een dag om nooit te vergeten. En de hele dag heeft mijn oor open gestaan, letterlijk en figuurlijk om te luisteren naar tips, leuke verhalen, sjansende mannen van het leger en vragen van mensen. (waaronder hoge officieren van het leger, mensen van de stichting, leerkrachten en kinderen en zelfs de lokale kranten van Suriname) Het nadeel is alleen dat wij dit alles wat wij nu deze weken mee maken niet online kunnen plaatsen aangezien het nog 14 dagen gaat duren voordat we weer internet verbinding hebben. (door de grote hoeveelheden water die met bakken uit de lucht komen vallen.  ) Gelukkig maak ik dan nog wel een verslag van iedere week met mapjes met foto’s zodat jullie het allemaal na kunnen lezen als het er wel op komt te staan.
Het mooie is namelijk dat de dag erna het vanaf 08.00 de hele dag heeft geregend. Zo erg dat we nauwelijks de stad in kwamen, waar ik samen met Hieke moest zijn. Hieke en ik hebben onze ogen uitgekeken van de hoeveelheid water. De riolering is hier zo slecht dat het de hoeveelheid water niet weg kan voeren. We hebben door straten heen gelopen waar we tot en met de knieën in het water stonden. (kan er iemand even lieslaarzen sturen zodat we de komende weken nog rustig door de stad kunnen lopen mocht er een taxi niet willen rijden? )
Gelukkig was “Zeeland” wel open! (een café/restaurant met de lekkerste koffie(koud of warm), taarten, tosti’s, omeletten, salades en broodjes voor een betaalbare prijs.)
Uiteindelijk hebben we veel moeite moeten doen om weer thuis te komen. Want er rijden dan maar weinig taxi’s in verband met de hoeveelheid water die mogelijk door hun deuren kan glippen.
Verder hebben we morgenavond een evaluatie met de hele groep over onze top dag met het leger. (Even tussendoor een momentje in dit verhaal: Een beetje giechelende, maar ook vlug lopende Nanda komt door onze huiskamer lopen met een leeg flesje in haar handen, gevolgd door een beetje doordrenkte Ruben. Ze loopt alleen een beetje de verkeerde kant op, geschat haar lichamelijke krachten tegenover die van Ruben en 2 tellen later staat mevrouw zelf onder de douche! En komt een voldane Ruben terug en roept: “Das weer beter voor de ego!” Daarna weer gevolgd door een Nanda die zegt met een beetje een lacherig maar ook beteuterd gezicht: “Zeg maar niks!” Hihi, de lol maken we zelf wel ook al regent het. Lekker stel! ) Maar om weer even terug te komen naar het verhaal bij die evaluatie hebben we ook een eetfestijn gepland waarbij iedereen een aandeel heeft. We gaan met zijn 19en eten maken, ieder zijn specialiteit, en dit dan uitstallen om op te eten! (ja waar we het idee vandaan halen? Dit is het laatste weekend dat we met zijn allen nog wat kunnen doen, aangezien de week erop een tripje staat en de week daarop het vertrek van de logo’s en Mir.  <- ja we kunnen eenmaal slecht zonder elkaar. Dat gaat nog wat worden die laatste weken.) Natuurlijk zullen we ook foto’s maken van dit eet festijn en mogelijk nog een aanvulling qua het verhaal! (toch maar niet! Kijk zelf maar, er zijn geen woorden voor, gewoon lekker gek doen! )

Lieve mensjes, ik ga nu nog een paar kaartjes schrijven,
Bigi brasa + Bossi,
Suri San